Manila Girl

Thursday, June 5, 2008

Welcome to Manila!

I READ the sign posted at the airport as I wait for my luggages. I'm back. Nice to see a familiar place with my name written on it. Yes. My name is Manila. Manila Margarita Marasigan to be exact. 3M. Parang brand ng self-adhesive tape.

Ang alamat ng pangalan ko ay nag-ugat sa magaling kong tatay. He worked as a seaman travelling to different places of the world. At para sa kanya, kahit daw saang sulok ng mundo pa makarating, wala pa rin daw tatalo sa ganda ng Manila. With matching kanta pa 'yan ng paborito niyang Hotdog song..."Hinahanap-hanap kita, Manila..." Sobra nga sigurong na-miss niya ang Manila. Dahil pagkadaung na pagkadaong ng barko nila dito, ayun, binuo nila agad ako ni Mama. Ang the rest, as they say, was history.

My second name, Margarita, came from my lola. Ang mortal enemy ng Mama ko. Well, hindi kasi masyadong boto ang family ng Papa ko sa Mama ko noong magnobyo pa lang sila. Pareho kasing nag-aaral pa sila sa college ng magtanan sila. Siyempre, naghurumentado ang pamilya Marasigan. Panganay kasi si Papa at siya ang inaasahan ng pamilya nila na mag-aahon sa kanila sa kahirapan. Too bad, dahil dumating si Mama and they saw their dreams being smitten away by this beautiful maiden from Cavite.

Napilitan lang silang ipakasal ng mga pamilya nila dahil nabuntis na si Mama nun. Unfortunately, nakunan siya. So I wasn't really their first child. Pangalawa na ako kung nabuo lang ang iyong una. Pero mukhang nakatulong iyon para seryosohin nila ang buhay nila. Being both undergraduates, they both knew they can't provide their kids with a bright future. Kaya minabuti ni Papa na magbarko. Pero sa kasawiang palad, bago pa man ako lumabas sa mundong ibabaw ay naputol na ang kanilang relasyon. Mama was eight months pregnant then when they both decided to call it quits. Ang dahilan? Ang wicked grandmother ko na daig pa ang linta kung masipsip. Those were Mama's words. She hated the old woman for treating her like dirt and for unwillingly accepting her to the family.

Nang manganak si Mama, iniwan niya ako kina lola. Hindi kay wicked grandmother. Hindi kay Lola Margarita kundi kay Lola Carmencita. I grew up a Lola's girl. I was her favorite. I know. And I will always be grateful to her dahil sa lahat ng ginawa niya para sa akin.

Sa wakas, matapos ang matagal na paghihintay ay namataan ko na rin ang bagahe ko. I heaved it out of the baggage carousel at hinila palabas ng airport. Pero kailangan ko na namang maghintay. Dahil box office ang pila ng taxi sa labas. Dinaig pa ang pila ng lotto. Bad trip talaga! Kung kailan pa naman gustung-gusto ko ng humilata.

Labels: ,

posted by Vanilla Sky at 10:35 AM

0 Comments:

Post a Comment

<< Home