Manila Girl

NABABATO na ako sa apartment. After talking to Sarah, humilata ulit ako sa kama at tumitig sa kisame thinking of something worthwhile to do. I caught sight of my luggages which I had already hauled inside my room. Nilapitan ko iyon at isa-isang hinughog ang laman nito. Isang katerbang maruruming damit. Inilagay kong lahat iyon sa clothes hamper. More dirty laundry.

Hindi na ako nakatiis. Binuhat ko ang umaapaw na hamper at tinungo ang washing machine sa wash area ng apartment. I sorted out the whites from the colored ones. I stuffed all my whites inside the machine. Tumabo ako ng tubig sa balde at ibinhos sa machine. Nilagyan ko ng detergent powder saka ko isinet sa ang timer sa 15 minutes. Hindi na akong nag-abalang takpan ang machine. Tumayo ako sa tapat niyon at pinanood ang pag-ikot ng marurumi kong damit.

Washing clothes is my most favorite household chore. Para sa akin, therapy ang paglalaba. Pang-tanggal ng stress. Pampalinaw ng magulong isip. Paborito kong panoorin ang mga damit habang umiikot sa machine. I love seeing the suds form out of the water. Para sa akin, ang buhay ay isang malaking washing machine. Iikutin ka ng iikutin hanggang sa mahilo ka. Sasabunin at babanlawan ka hanggang luminis ka.

Ilang tunganga minutes pa nang biglang nag-ring ang cellphone ko. Dinukot ko ito mula sa bulsa ng suot kong shorts. Agad kong tinignan kung sino ang tumatawag. Baka kasi ang talakera ko na namang editor. Napakunot ang noo ko ng mabanaagan ang isang number na hindi naman naka-save sa phonebook ko. Sino kaya ito? I pressed down the answer call button. Then, curiosity kills the cat.

"M-M!" malakas na bungad sa akin ng nasa kabilang linya. Iyon bang parang may kaaway ang dating.

"Ma?" gulat na tugon ko.

Nasa US si Mama. Or at least that's where I know her to be. She's been there for almost six years. Nag-away kasi sila ni Lola Carmen dahil tambay na lang siya sa bahay namin sa Cavite. Nang mapikon, minabuti nitong mag-abroad na lang. Nagsisimula pa lang mauso nun ang pagiging caregiver. Ang siste, hindi niya nakasundo ang unang employer niya. Kaya ayun. Nilayasan niya ito at humanap ng ibang employer thus breaching her contract. Dahil nasa unang employer niya ang mga papeles niya si Mama ay naging isang TNT.

"Ano na bang nagyari sa iyo? Isang linggo na akong tumatawag sa iyo. Laging unattended ang phone mo," tuluy-tuloy na wika nito.

"Ma, andito ka na? Kailan ka pa dumating? At paano ka nakabalik?"

"Last week ako dumating. Someone helped me para maayos ko ang mga papeles ko."

"Alam na ba ni Lola na andito ka na?"

"Hindi pa. Pero uuwi kami roon mga next week siguro. Teka nga, may maganda akong balita sa iyo. Ikakasal na ako!"

"Wh-what?! Kasal anong kasal?"

"Kasal as in wedding. I'm getting married, M-M!"

"At sino naman ang malas na lalaki?"

"Kay Carlos,"

"What? Si Tito Carlos? Nagkabalikan na kayo? Eh, di ba nambubugbog iyon?"

"Ibang Carlos to, Baby. Juan Carlos Avengoza, ang may-ari ng Avengoza Suites, Inc."

"Si Carlos Avengonza, the multimillionaire? You must be kidding!"

"I'm not, Baby! Nakilala ko siya sa Vegas a year ago. I was off on a vacation and he was too. Nasa casino ako nun naglalaro ng poker nang sumali siya. I beat him a couple of times. He was challenged so he invited me again for a game next night. Ayun, hanggang sa nag-date na kami."

"And after six months you decided you wanted to marry the guy?"

"Why not? I love him! Sa edad ko ba namang ito ay kailangan ko pang patagalin ang lahat?"

"Iyon nga, Ma. Sa edad mo na iyan, saka mo pa naisipan magpakasal! And the guy's a multimillionaire. Ano na lang ang sasabihin ng pamilya niya sa iyo?"

"Wala silang masasabi dahil may prenuptial agreement kami. And all his money and properties will be inherited by his son."

"At pumayag ka sa ganung set up?"

"I love him, Manila. At wala akong ibang gusto kundi ang makasama siya."

"I have always known you as a smart woman, Ma. Hindi ba kaya ayaw mo ng mag-asawa ulit ay dahil ayaw mo nang matali pa. Dahil mas madaling kumawala kapag ayaw mo na? Which reminds me...you're still married, Ma! Kasal pa kayo ni Papa!"

"I know, Baby. Aayusin ni Carlos ang lahat. He's gonna pay for my annulment. Besides, sabi naman nung lawyer niya na kinonsulta namin, madali na lang daw iyon lalo na at pareho kami menor de edad ng Papa mo ng magpakasal kami. Tapos for more than two decades, eh, hindi na kami nagkakasama. I can just presume he's dead."

"Ganun?"

"Anong ganun? Bakit parang hindi ka masaya para sa akin?"

"I don't know, Ma. I have a lot of things in my mind right now and surely that news really rocked my world."

"Ayaw mo ba akong maging masaya?"

"Of course, gusto ko. I just don't know what how to react. Everything came as a shock. You being here, you getting annulled and you getting married."

"I want to see you, Baby. Gusto ka rin makilala ng Tito Carlos mo. Libre ka ba bukas ng gabi?"

"Uhhmm...I'm not sure, Ma."

"Text me tomorrow kung pwede ka. We'll have dinner at the Avengoza Suites. I heard sila ang number one buffet dining in the whole country."

"I'll let you know, Ma."

"Okay, Baby. Atsaka, Manila..."

"Yes, Ma?"

"I can't wait to see you. I missed you, Baby!"

"I miss you to, Ma!"

Labels: chick lit, Tagalog romance novel